Neena Panakakl- അമേരിക്കൻ സാഹിത്യകാരി
സാഹിത്യ സെമിനാർ അവാര്ഡ്ി കമ്മിറ്റിയിലെ അംഗം ,ഫൊക്കാന കണ്വഎന്ഷപൻ മലയാളി അസോസിയേഷന്‍ , മേള എന്നീ സംഘടനകളുടെ അംഗവും പ്രതിനിധിയും ആണ് നീനാ പനക്കൽ. കൂടാതെ അമേരിക്കന്‍ മലയാളികളുടെ ഇടയിലെ പ്രഗൽഭയായ ഒരു സാഹിത്യകാരി എന്നനിലയിൽ നീന ലഘുപ്രഭാഷണങ്ങൾ ചർച്ചകൾ എന്നിവകളിൽ അമേരിക്കൻ മലയാളികൾക്കിടെയിലെ സജീവ സാന്നിന്ധ്യമാണ്. സ്വദേശം തിരുവനന്ദപുരം ആണ് എങ്കിലും കാലകാലങ്ങളായി നീൻ അമേരിക്കയിൽ താമസം ആണ്
നീനയുടെ,നോവലുകൾ ചെറുകഥകൾ എന്നിവയിൽ പ്രമുഘമായവ, 1)സൻമനസ്സുള്ളവർക്ക് സമാധാനം2) ഒരു വിഷാദഗാനം പോലെ 3)മഴയുടെ സംഗീതം 4)സ്വപ്നാടനം 5)ഇലത്തുംപിലെ തുഷാരബിന്ദുവായി 6)മല്ലിക എന്നിവയാണ്. നിരവധി പുരസ്കാരങ്ങൾ നീനയുടെ പുസ്തകങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.
കഥകൾ എഴുതുന്നവരെക്കുറിച്ചുള്ള നീനയുടെ അഭിപ്രായം ചോദിച്ചപ്പോൾ , ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു. കഥകൾക്കായി സമയം കിട്ടിത്തുടങ്ങിയത് അമേരിക്കയിൽ വന്നതിനു ശേഷമാണ്. എന്റെ മൂന്ന് ചെറുകഥാ സമാഹാരങ്ങളും രണ്ട് നോവലുകളും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചുകഴിഞ്ഞു. മൂന്നാമത്തെ നോവൽ ഡി സി ബുക്ക്സ് തന്നെ പ്രസിദ്ധികരിച്ചു. കൂടെ മറ്റൊരു നോവലിന്റെ പണിപ്പുരയിലാണ് ഞാനിപ്പോൾ.
‘മോഡേൺ കഥകൾ ‘ കുറച്ചുക്കുടി വിശദാംശങ്ങളിലേക്കു പോകുന്നില്ലെ , ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ച്, ശാരീരികബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ച് കുറച്ചുകൂടി ആധികാരികമായി സംസാരിക്കുന്നില്ലെ എന്ന് നീന സംശയിക്കുന്നു! എല്ലാത്തരം എഴുത്തുകാരയും എനിക്ക് ബഹുമാനം ഉണ്ട്,എന്നാലും ഇന്നത്തെ എഴുത്തുകാർക്ക് തുറന്ന,വിശാലമായ നിലയിൽ കഥകൾ മെനെഞ്ഞെടുക്കാൻ ഒരു വെംബൽ കാണിക്കുന്നില്ലെ എന്നൊരു സംശയവും ഇല്ലാതില്ല!
സഭ്യതയുടെ മൂടുപടം ആധുനിക ചിന്താഗതിയാണോ, അതോ മാറ്റത്തിന്റെ സ്വഭാവം ആണോ എന്നും നീന സംശയിക്കുന്നു. തുറന്ന,വിശാലമായ കഥകളോട് വായക്കാർക്ക് പ്രതിഷേധം ഇല്ല എന്നതാണ് സത്യം. അല്പം മസാലയും, കന്യസ്ത്രീകഥകളും മറ്റും ആസ്വദിച്ചു വായിക്കാൻ ധാരാളം ആൾക്കാരുണ്ട്, എങ്കിലും ഇന്നും അത്തരം കഥകൾ വായിക്കാനും എനിക്ക് സങ്കോചം ഇല്ലാതില്ല.
ഇന്റെർനെറ്റും,ഫെയ്സ് ബുക്കും,ഒക്കെ വന്നതിന്റെ ഭാഗമായി, വായനക്കാരുമായി സംസാരിക്കാനും, അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയാനും, നന്നായി എഴുതാനും സാധിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് നീന സ്വയം ചോദിക്കുന്നു! ഫെയ്സ് ബുക്കും എല്ലാത്തരം സോഷ്യൽ നെറ്റ് വർക്കുകളോട് ഒരു വിരോധവും ഇല്ല, എങ്കിലും എനിക്കു പരിചയം ഉള്ള എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ പേജുകളിൽ മാത്രമെ അഭിപ്രായം പറയാരും എഴുതാറും ഉള്ളൂ. എന്റെ കഥക്ല് ഒന്നും തന്നെ ഞാൻ ഫെയിസ്ബുക്കിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാറില്ല, എങ്ങനെയെന്നറിയില്ല എന്നതും ഒരു സത്യം തന്നെയാണ്.
എങ്ങിനെയാണ് കഥകൾക്കു തുടക്കം ഇടുന്നത്, മനസ്സിലോ , കടലാസ്സിലോ? മനസ്സിൽ ഒരു കഥവന്നാൽ ഞാൻ അത് കടലാസിലേക്ക് എഴുതുകയും ,വീണ്ടും വീണ്ടും തിരുത്തി എഴുതിയതിനു ശേഷമെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനായി നൽകാറുള്ളു. കഥകളിൽ കൂട്ടുകാരും, ബന്ധങ്ങളും, കഥാപാത്രങ്ങൾ ആകാറുണ്ട് എന്ന് നീന തീർത്തും പറയുന്നു. എഴുതുന്ന കഥകളിൽ സുഹൃത്തുക്കളുടെ പരാമർശം ഇല്ലാതില്ല, തുറന്ന് എഴുതാറില്ല എങ്കിലും വളരെ ചെറിയതോതിൽ ,അംശങ്ങളായി വന്നു ചേരാറുണ്ട്. കഥകൾ എഴുതാൻ കഥകൃത്തിനു പ്രായം ഒരു കാരണം അല്ലെ, മറിച്ച്,കഥാകൃത്തിന്റെ പ്രായം കഥകൾക്ക് ഒരു വിലങ്ങുതടിയാവാറില്ല.പുതിയ കഥാകാരികളോട് ഒന്നേ പറയാനുള്ളു, മനസ്സിലുള്ള കഥകൾ എഴുതുന്നതിൽ ഒരു ഭയത്തിന്റെയും ആവശ്യം ഇല്ല.വിമർശനങ്ങളെ സ്വയം കരുത്തുറ്റ പ്രചോദനങ്ങളാക്കുക.
ഒരു നല്ല സുഹൃത്തും അമ്മയും ഭാര്യയും, കൂടെതെ സാഹചര്യങ്ങളോട്, കാലഘട്ടത്തോട് ചേർന്നിരുന്നുകൊണ്ട് കഥകൾ രചിക്കുന്നതിൽ നീന ഇന്നുവരെ വൈദഘ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചുകഴിഞ്ഞു. മലയാളനാട്ടുകാരി എന്നതിലുപരി മലയാള ഭാഷയെ വളരെ അടുത്തറിഞ്ഞിട്ടുള്ള ഒരാൾ എന്നനിലയിൽ പലർക്കും നീന ഇന്ന് പ്രിയപ്പെട്ടവളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു.
കൈവിരലുകൾ
പുളിവെണ്ട അച്ചാർ
